Górki w podróży

 Rovinj (Rovingno) to bezdyskusyjnie najpiękniejsze miasto na Istrii. Położone obecnie na cyplu, wcześniej stanowiło wyspę. Plątanina wąskich wielokolorowych uliczek niczym z bajki. Spacerując po Starówce, chłonąc jej spokój, można zapomnieć skąd się przyjechało i dokąd należy wrócić. Niesamowita atmosfera tego miejsca jest zapewne pod wpływem jakiś mitologicznych bóstw, pomimo, że na najwyższej wieży wzgórza czuwa Święta Eufemia.  Włócząc się kamiennymi uliczkami chłoniemy atmosferę Rovinja i zachwycamy się różnorodnością zabudowy. 

 Na zachodzie Istrii, pomiędzy Rovinjem a Vrsarem odnajdujemy ciekawostkę geograficzną - Zalew Limski, nazywany również Kanałem.  Głęboka Dolina Limska to efekt krasowy  utworzony przez rzeką Pažnicę, która obecnie wpływa pomiędzy skały (ponor). Pozostała część  doliny została zalana na skutek podniesienia się poziomu wody w Adriatyku (oczywiście dawno temu) i w związku z długością na 10 km i niewielką szerokością wygląda jak kanał. Jest to przykład wybrzeża riasowego, błędnie (?) nazywany przez tutejsze agencje turystyczne fiordem.  Zbocza porośnięte gęstą roślinnością - na stokach bardziej nasłonecznionych można zauważyć roślinność wiecznie zieloną, na mniej eksponowanych- makię. Mieszkańcy że względu na szczególne warunki i mniejszą zawartość soli wykorzystują zalew do hodowli ryb, ostryg i krewetek. 

 W tutejszych przewodnikach po Istrii,  oferowanych w biurach informacji turystycznej, odnajduję nieustanne porównania do Włoch - Pula to mały Rzym, Rovinj to włoska Wenecja, a Buzet i Montuvum to mała Toskania. Może to wynik tęsknoty za czasami panowania włoskiego....Tego jeszcze nie wiem... Jednak wiem, że nie po to przyjeżdża się na Półwysep Istryjski, by poznawać namiastki czegoś. Z porównywaniem trzeba być ostrożnym, bo można odebrać autentyczność temu miejscu, które pod każdym względem jest unikatowe. Historia Istrii jest długa i burzliwa. Od starożytności zamieszkiwana była przez plemiona Ilyryjskie, które w II w pne zostały pokonane przez Rzymian. Od czasów rządów Rzymu przetrwały nieliczne budowle np. amfiteatr w Puli czy też łuki triumfalne.  Od VI wieku Istria dostała się pod panowanie Bizancjum, a w VII wieku osadzili się Słowianie. W średniowieczu o wpływy walczyli Wenecjanie i Habsburgowie. XV i XVI przyniosły epidemie i głód, które zdziesiątkowały ludność. Z czasem przes

 Linia wybrzeża na Istrii jest urozmaicona. Liczne zatoki i klify sprzyjają odnalezieniu własnego kawałka plaży nad Adriatykiem. Południowa część półwyspu jest szczególnie bogata w mniejsze zatoki. Do wielu z nich dotarcie jest łatwe, ale są i tak niedostępne miejsca, gdzie zawodzi nawigacja.  Szczególnie pięknymi widokami obdarzony jest przylądek Permantura (Kamenjak). Ma 30 kilometrową linię brzegową, gdzie poza urokliwymi zatoczkami znajdziemy liczne niezamieszkałe wyspy. Walory przyrodnicze tego miejsca są bezcenne i na szczęście objęte ochroną. Za wjazd na teren przylądka musimy uiścić opłatę, w zależności od środka transportu. Może nie jest to przyrodniczy raj, bo roślinność to głównie murawy kserotermiczne i słonorośla, a niewielkie obszary są porośnięte lasami piniowymi, to widoki bajkowo lazurowej wody zapadają w pamięć. To wybrzeże zachwyca klifami, poszarpanymi i rozwarstwionymi powierzchniami skał obmywanymi przez krystaliczny turkus.  

 Półwysep Istria jest tak bliski sercu Chorwatom, że nawet jego powierzchnię upatrują w tym kształcie, chociaż będę się upierała, że to jednak trójkąt. Swoją nazwę zawdzięcza plemieniu Histriów, zamieszkujących te tereny dużo wcześniej niż Rzymianie. Od czasów starożytnych w Puli schronienie dostał każdy przybysz, rozbitek czy też uciekinier. Miasto słynie z wielkiej tolerancji, którą mieszkańcy udowodnili również podczas ostatniej wojny na Bałkanach, przyjmując uchodźców bez względu czy są Chorwatami, Serbami czy Bośniakami. Najbardziej monumentalne budowle są związane z dominacją Rzymian. Okazała Arena z I wieku, mogła pomieścić nawet 20 tysięcy widzów.

  Koper, a właściwie Capodistra, miasto portowe o długiej historii, związanej z Włochami. Dopiero w latach 50-tych XX wieku zostało "przygarnięte" przez armię jugosłowiańską.  Historia miasta związana jest handlem i solankami.  Spacerując po Koprze zauważamy od razu jego włoski charakter. Wille z ozdobną sztukaterią, porośnięte winoroślą i plątanina wąskich uliczek, chroniących przed palącym słońcem.